Mieszkańcy getta, pozbawieni kontaktu ze światem zewnętrznym, byli całkowicie uzależnieni od i pełnego patologii systemu administracyjnego.System ten obejmował: Wydział Administracyjny, Wydział Kwaterunkowy, Wydział Przydziału Żywności, Wydział Zdrowia, Wydział Opieki Społecznej, Wydział Edukacji. Od września 1942 roku istniała także specjalna Komisja Opieki nad Młodocianymi odpowiedzialna za kierowanie sierot do adopcji. Właśnie w tym okresie było to szczególnie istotne, gdyż Wielka Szpera rozdzieliła wiele rodzin – dzieci, które uniknęły deportacji, w wielu przypadkach straciły rodziców i pozostawały bez opieki. Od września do grudnia 1942 r. Komisja zapewniła dom 720 sierotom. Często adopcje odbywały się w ramach bliższej i dalszej rodziny. Komisja zajmowała się również wsparciem materialnym rodzin, w których umieszczono osierocone dzieci – w tym dodatkowymi przydziałami żywności dla adoptowanych.